Verenigingen Terbiest mogen minstens blijven tot 2032: "Maar het domein wordt groener, kindvriendelijker en ... rookvrij"

Stadsontwikkelaar Laurens Gilen lichtte voor de eerste keer een tipje van de sluier op over zijn plannen met het kasteel en domein van Terbiest. Trudocs luisterde mee.

Het zaaltje van duivenmaatschappij De Eendracht was afgelopen woensdagavond voor de helft gevuld met vertegenwoordigers van hondenschool Onze Trouwe Vriend Terbiest,  de Sint-Truidense Karabijn- en Pistoolschutters (SKPS), boogschutters De Ware Vrienden Sint-Truiden (WVS), Vissersclub Terbiest en petanqueclub PC Terbiest. Gewone mensen in confectiekleding die op een weekdag samenkomen om het in een achterafzaaltje met koel TL-licht en een Cristal uit het fleske te hebben over hun hobby. Ziehier het wereldbeeld van Ludwig Vandenhove en founding father Johnny Vangrieken. Beiden ook aanwezig. Dit is de habitat, jachtgebied als u wil, van Ludwig Vandenhove. Mijlen ver weg van de Cosmo Wings en de Bar'deaux van deze wereld. Een wereld waar een diploma van Cambridge minder waard is dan het huishoudelijke reglement van de vzw. Een haast vergeten wereld die het steeds moeilijker krijgt om te overleven.

Geen vrijgeleide

Het was voor de verenigingen dan ook bang afwachten wat de nieuwe eigenaar kwam vertellen. Maar die stelde meteen gerust. "Jullie mogen blijven tot het jaar 2032. Minstens en dan zien we wel weer verder. Jullie aanwezigheid is goed voor de sociale cohesie. Hoe meer sociale controle, hoe beter. Maar maak u tegelijk ook geen illusies. Ik wil het kasteel en de Sint-Joriskapel renoveren maar het domein wordt groener en kindvriendelijker. Met een leuke speeltuin waar kinderen enthousiast van worden. En ja, ook rookvrij." Een aanwezige dame verslikte zich haast in haar rokershoest. En ook de penningmeester die Gilen wat bomen wilde laten kappen, was eraan voor de moeite en stak zijn papiertje opnieuw haast ongemerkt in zijn jaszak. Vandenhove schuifelde even zenuwachtig op zijn stoel. Vrij vertaald. Laurens Gilen wil de aanwezige verenigingen kansen geven maar geen vrijgeleide om zomaar hun oude koers te blijven varen. Ook zij moeten mee aan de bak om aan een nieuw hoofdstuk te beginnen.

Rattenplaag

Het was bij wijlen wel schrijnend om de verhalen te horen van hoe de verenigingen onder het burgemeesterschap van Heeren compleet werden genegeerd. Druggebruikers en rattenplagen teisteren tot op vandaag het domein. Zo moest een vereniging smeken om een nieuwe deur na een inbraak. Net zolang totdat een rechtgeaarde ambtenaar van de Sportdienst medelijden kreeg en hen bijna stiekem een nieuwe voordeur bezorgde. Het zadelde deze verenigingsmensen met een wantrouwen naar de stedelijke overheid op vergelijkbaar met dat van Albanese dissidenten onder het dictatorschap van Enver Hoxha.

Wordt vervolgd