'Hawkeye' Pierce, Maj. Margaret Houlihan alias Hotlips, Radar en Klinger. Af en toe kijkt iedereen nog eens naar een herhaling van M*A*S*H, de, in de jaren 80, extreem populaire Amerikaanse televisieserie die gaat over de avonturen van de bemanning van een mobiel veldhospitaal tijdens de Koreaanse Oorlog in de jaren 50. De tragiek en ellende van alledag wordt er verdrongen door bijtende humor. De serie kwam na 251 afleveringen tot een einde, na het winnen van talloze onderscheidingen, waaronder veertien Emmy Awards. De laatste aflevering is een van de best bekeken programma’s ooit. Maar in Sint-Truiden houdt Jacques Boyen deze oorlog onder de aandacht. Trudocs had een gesprek met de man.
Jacques heeft zijn beroepsleven lang in het onderwijs gestaan, zowel als leraar als zijnde directeur. Mensen leiden, mensen versterken, het goede én de meerwaarde eruit krijgen is zijn grote verdienste volgens mij. De link met Korea was iets dat me fascineerde wat dus meer ‘onderzoek’ nodig had. Hoe is Jacques uiteindelijk met dat Oosters land in contact gekomen?
Broer Roger
Zijn broer Roger, 88 jaar oud en nog een echte oud-strijder, als 18 jarige vrijwilliger Korea gaan helpen in hun strijd tegen de Noord-Koreanen, was de aanleiding voor Jacques om in contact te komen met de Koninklijke Verbroedering van het Vrijwilligerskorps voor Korea.
De Verbroedering is ontstaan vanuit hun leuze ‘Een voor allen en allen voor één’. Een moeilijke start maar uiteindelijk goed gekomen met zelfs, na 50 jaar bestaan, een erkenning door ons Koningshuis.
Koreaanse dankbaarheid
Momenteel zijn zij dé contactgroep tussen de Belgische bevolking en het Koreaanse volk, waarbij er jaarlijks bezoeken en studentenuitwisselingen gebeuren, bedrijven gesteund worden, kortom een goede mix tussen de Belgische plichtsbewustheid en de Koreaanse dankbaarheid. Na 70 jaar is Zuid-Korea nog steeds enorm dankbaar wat de vrijwilligers inderdaad hebben gedaan om hun land te helpen redden.
Ambassadeur
Roger was dus 5 jaar geleden ook uitgenodigd om dat prachtig land te gaan bezoeken maar had qua taal de hulp nodig van zijn jongere broer Jacques. Als begeleider is hij toen dus ook meegereisd en is verliefd geworden op dit prachtig land en hun cultuur. Het dankbaarheidsgevoel van de inwoners is zo hartelijk dat Jacques ondertussen een echte ambassadeur geworden is. Een jaar na zijn terugkeer uit Korea heeft de voorzitter hem gevraagd om de werking van de Verbroedering te ondersteunen als nationale schatbewaarder.
in picture: Jacques tijdens de de Nationale defilé in Brussel
Belangrijk bezoek uit Korea in België is een kolfje in de handen van onze Truienaar. Ondertussen kent hij meer generaals dan korporaals, is hij kind aan huis op de Koreaanse ambassade, kortom een inwoner die we best uit dat stukje anonimiteit mogen trekken. Nu donderdag 23 september is het trouwens de nationale Koreaanse feestdag en is hij en zijn vrouwtje van harte welkom in Brussel en gaat hij met veel genot mee genieten van hun vreugdedag.
Nooit soldaat maar toch in defilé
We beseffen het niet maar de Koninklijke Verbroedering heeft voor haar leden-vrijwilligers ook de erkenning Pro Patria gekregen, een bewijs dat deze mensen toch wel een heel belangrijke militaire bijdrage hebben geleverd in het kader van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties! De militaire parade op 21 juli van dit jaar is trouwens geopend door de Verbroedering waarbij Jacques en zijn broer Roger de Koning en zijn gevolg hebben mogen groeten vanuit hun jeep (zie foto). Jacques was waarschijnlijk zowat de énige persoon op die parade die nooit in zijn leven soldaat is geweest. Hij was via de broederdiensten vroeger vrijgesteld om als milicien het land te dienen. Hij heeft ondertussen zijn schade ingehaald!
Jacques is ook bekend als hobby-kok, met de nodige bagage van 10 jaar hotelschool, leidt hij zijn kookclub waarbij kwaliteit en continuïteit belangrijk is. Hij is ook een echte ‘netwerker’, golfer in hard en nieren, voorzitter van de 51 club van Sint-Truiden, alles in het teken van zijn actief sociaal leven om te (laten) genieten van het leven. Leiderschap met korte ei is iets wat in zijn genen zit, vroeger als schooldirecteur voor zijn personeel, nu om zijn doorwinterde ervaring als verenigingspersoon ten goede te laten komen voor de bevolking.
Oost-west leven
Het was een fijn gesprek met Jacques, een verrijking, een dankbare man waar ‘carpe diem, pluk de dag’ elk moment de hoofdtoon voert. Negatieve momenten van het leven zijn zaken die geen terugdenken verdienen. Positief zijn en leven is wat telt voor Jacques. Een oost-west leven, wat hij, als alles goed zit met ons c-virusje, in november terug mag gaan beleven in Seoel en bij de Koreaanse bevolking.
Comments