Een muur rond Sint-Truiden

In zijn rubriek 'De Stoute Schoen' laat columnist Bernard Derwa zijn licht schijnen over Sint-Truiden

in picture: detail van kunstwerk Het Verval van Tom Herck

Al jaren wordt ons belastinggeld door deze stad met bakken zo goed als in de Cicindria gesmeten. Een Truienaar zei me eens: "Ze moesten de muren rond Ziekeren afbreken en ze rond Sint-Truiden zetten. De man had overschot van gelijk. Want de waanzin die hier wordt neergepoot, wijst op gevorderde psychische afwijkingen.

Durf niet van Tongeren of van Luik de stad inrijden, want ge wordt vijandig door twee reuzegrote zwaarden verwelkomd. Welk zinnig mens haalt het in zijn hoofd in zijn tuin als versiering dolken in de grond te steken, je zal de buren nogal zien kijken. Zet ze aan uw deur en de deurwaarder of de controleur durven zelfs niet meer aanbellen. Die denken; "Wat voor volk woont hier!"

Maar het toppunt is het kaartenspel op de Veemarkt. Daar geeft de stad een standbeeld aan uitgerekend de grootste criminelen uit de wereldgeschiedenis. Samen met een papperige vrouw, kijkt Stalin richting de nieuwe sporthal. Hij heeft een sikkel en een hamer in zijn handen. Als je van de Hasseltsesteenweg komt dan zie je in het heel groot 'snorremans'. Die richt een revolver naar zijn keel. Daarachter staat Ghengis Khan, een scherp wapen in de lucht houdend. Dagelijks moeten wij die hatelijke koppen bezien, ze kijken met wrede, moordzuchtige blik, groot en verheven, op uw neer.

De middendoorgezaagde

't Bezoek waard is ook die 'middendoorgezaagde', de arme Juliaan Wilmots. Musicus bij uitstek. De man, enfin de helft ervan, staat met een spies op een sokkel op het pleintje aan de Toekomststraat en de LeopoldII-straat. Wilmots heeft alleen maar zijn kop en zijn handen. Voor de rest zweeft hij boven een groot gat. Zijn twee benen overschreden het budget blijkbaar. Afdekken met een laken, onze Juliaan, als de kinderen van het Lager voorbijkomen. ge moogt de kindjes geen nachtmerrie doen krijgen.

Wie ook het 'beziens' waard is, dat is Trudo. Hij staat zo hoog op zijn stok naast het seminarie dat hij van verre gelijkt op een melkkruik. Halverwege tenhemelopneming. Met het zinken Cultureel Centrum is zowat alles mis. Kortom naast het hartelijke is ook het mooie van onze stad weggestuurd.

Nu, ik weet wel. Over smaak kan niet geredetwist worden. De miljoenendans van deze kunstwerken zou nog een beetje verteerbaar zijn, ware het niet dat hier in deze stad elk jaar honderden (17 %) kinderen bijkomen die winter en zomer hongeren en in de winter nog eens kou lijden bovenop.