Hoofdredacteur van Trudocs, Bernard Derwa (76) is niet meer. Sint-Truiden verliest een briljante, eigenzinnige en kritische stem.
Het was ergens in de nazomer van 2020 dat we elkaar een eerste keer zagen. Tenminste, voor een goed gesprek van man tot man. We kenden elkaar wel ‘van ziens’ maar verder als een praatje over het weer kwamen we niet. Af en toe ontving ik wel een persbericht in mijn brievenbus wat een verklaring moest geven waarom je al die rare platen aan je prachtige oldtimer had bevestigd. Maar nu maakten we uitgebreid tijd voor elkaar.
'Op de lijn'
'Mijnheer Bernard (het was iets wat ik altijd zou blijven zeggen), zou je niet beter een website maken waar je jouw opiniestukken op Sint-Truiden loslaat?’ Daar had je wel oren naar, maar alleen als jij meeschrijft, zei je toen snel en leep. Derwa ten voeten uit. Eerst zich wat van de domme houden om iets daarna razendsnel toe te slaan. Maar zogezegd, zo gedaan. En het moest vooruitgaan. Geen 20 vergaderingen, maar wanneer kunnen we ‘online’? Of beter gezegd ‘Op de lijn’, want je haatte Engelse woorden. De taal van Molière tot daar, maar Engelse turbotaal? Mon Dieu! Dan nog liever zelf een woord uitvinden. Dus mijn suggestie om de site Huxley te noemen naar de bekende Britse schrijver Aldous Huxley, sneuvelde. En dus zag Trudocs het levenslicht op 1 november 2020. Op dat moment hadden we nog geen idee in welke avonturen we ons zouden storten.
Olivetti
Meteen hadden we de pan bij de steel. Sommige politici keken naar Trudocs als een konijn naar een lichtbak. En hoe meer succes, hoe meer tips van allerlei soorten Truienaren. Jij, met een afkeer voor computers, tikte jouw stukken artisanaal uit op die befaamde, onverwoestbare Olivetti. Kris moest de tekst dan inscannen en doormailen. Mijn vriendin Erika zette de tekst om in Word, en ik publiceerde in jouw rubriek ‘De Stoute Schoen’ waarin je van leer trok tegen de verspilzucht van het toenmalig stadsbestuur. En die keer dat ik jouw tekst wat redigeerde, was het boel. Onze enige keer trouwens, dat we in elkaar gehangen hebben.
Inval en huiszoeking
Maar natuurlijk moest het bewuste artikel van 4 mei 2021 nog komen. Glasharde bewijzen: Veerle Heeren, zus Ann (54) en zoon Laurens (24) medio maart al gevaccineerd. Plots werd Trudocs nationaal nieuws. Niet voor 1 dag, maar gedurende weken aan een stuk. “Kunt ge het geloven Dirk, ze hebben ons zelfs op de Franstalige radio uitgezonden?" Voor jou het nec plus ultra. Mon Dieu! Plots bevonden we ons in een filmscenario. Inval van de FGP en huiszoeking bij mij thuis, mijn computer en GSM verstopt in jouw paardenstal, overleg met advocaten meester Herman en later meester de Saeger, blijven publiceren. Het volgde elkaar in een zinderende snelheid op. En wij? Wij vonden het allebei ... fantastisch! En de Truienaren, ook die zeiden dat Trudocs een rioolsite was en dat het tijd was voor positief nieuws, smulden. Trudocs kegelde de Truiense politiek nagenoeg ondersteboven. Niet meer, niet minder. Maar mooie liedjes duren jammer genoeg nooit lang.
Kanker
Het was ergens in die kille januarimaand van 2024, dat je me vrij direct wist te zeggen: “Kanker, Dirk, het is kanker.” En daarna ging alles heel snel. Je hebt er keihard tegen gevochten. Maar uiteindelijk won die smerige ziekte. Och mijnheer Bernard, tegen domheid vechten de Goden niet. Dus, niets te ‘rust zacht’. Schop nu maar stennis daar aan de overzijde, zoals alleen jij dat kan. Richt al maar iets op en hou een stoel vrij. Wij komen er onvermijdelijk aan.
Trudocs wenst zijn vriendin Ilse, zijn trouwe werknemer Kris en zijn naaste familie veel sterkte in de komende dagen.
Comentarios